Vanmorgen al om 06.30 uur op, mijn man is zijn wagen voor enkele dagen kwijt en ik moest hem naar zijn werk brengen in Nieuwpoort. Ik wou namelijk mijn wagen voor vandaag zeker reserveren, want er is een rommelmarktje in Oostende en ik wou er graag eens naartoe.
Vandaar, ik hoop dan ook dat het de moeite zal zijn en ik niet met lege handen terug kom want het is tenslotte zondag en dan zo vroeg opstaan...
Ik heb natuurlijk ook wel genoten van de mooie geluiden van de vogeltjes die je zo vroeg in de morgen hoort, en het lekker vlot naar huis rijden tussen de weiden...
En nu op naar de rommelmarkt, mocht het de moeite zijn dan horen jullie nog wel van me...

Eventjes geen woorden, vandaag, heb met tranen naar de herdenking gekeken in Lommel. De lente zal voor de getroffen familie nooit meer hetzelfde zijn, de eerste zonnestralen zullen niet meer hetzelfde schijnen, het prille groen zal niet meer dezelfde kleur hebben als voordien, de vogeltjes zullen op een andere manier fluiten, want elk jaar opnieuw worden die mensen teruggebracht naar de harde realiteit, het gemis van een kind, broer of zus, kleinkind, neef of nicht...elke keer zal die lente anders aanvoelen, geen woorden enkel tranen, vandaag.

Stond deze morgen op met het verschrikkelijke nieuws van een zwaar busongeval, waarbij 28 mensen het leven lieten. 22 kinderen stierven, dit is echt een zwarte dag, je mag er echt niet aan denken hoe veel verdriet dit teweeg brengt bij zoveel families. Ik kan het niet vatten dat je kind op reis gaat en nooit niet meer tgerugkomt naar huis. Heb er zelf een rondlopen van dezelfde leeftijd en dat doet je toch wel eventjes slikken. Neen, ik ben er echt niet goed van, dit doen pijn in het diepste van mijn hart.
Daarom dit berichtje, ik wens alle getroffen families veel sterkte toe in deze moeilijke periode, mijn medeleven...